~A Selkie~

De legende:

De zeeën rondom de eilanden Orkey en Shetland
zijn het onderkomen van de schone Selkies
die de gedaante van een zeehond hebben.  

 
Een vrouwtjes Selkie kan haar zeehondenhuid afleggen
en aan land komen als een beeldschoon meisje.

Wanneer een mens deze afgelegde huid in handen
krijgt kan hij de Selkie daardoor dwingen
een goede hoewel wat droefgeestige echtgenote
voor hem te zijn, maar als ze ooit haar huid
terug vindt, keert ze onmiddellijk terug naar zee en
laat ze haar man achter die dan wegkwijnt en sterft. 
De mannelijke Selkies wekken stormen op en
doen schepen kapseizen als wraak op de
blinde slachtpartijen op zeehonden.
 

Deze muziek is van Mary Mclaughlin, "Sealwoman/Yundah" 
alle kunst is van “the Deviant Art” website 
wat je kan vinden als je het woord "Selkie" in tikt.

~FANCIES~

SURELY the flowers of a hundred springs
Are simply the souls of beautiful things!

The poppies aflame with gold and red
Were the kisses of lovers in days that are fled.

The purple pansies with dew-drops pearled
Were the rainbow dreams of a youngling world.

The lily, white as a star apart,
Was the first pure prayer of a virgin heart.

The daisies that dance and twinkle so
Were the laughter of children in long ago.

The sweetness of all true friendship yet
Lives in the breath of the mignonette.

To the white narcissus there must belong
The very delight of a maiden's song.

And the rose, all flowers of the earth above,
Was a perfect, rapturous thought of love.

Oh! surely the blossoms of all the springs
Must be the souls of beautiful things.

~Lucy Maud Montgomery (1874-1942)~

~Hoe Griezelgrauw een ‘gewone’ kat werd!

Weet je als speciale elfje heb ik natuurlijk ook
hele speciale vriendjes waarvan Griezelgrauw
de heksenkat er 1tje is…
Hij en zijn vrouwtje Minoes hebben pas
7 jonkies gekregen en
Toen ik laatst bij hen op kraamvisite was,
vertelde hij mij hoe hij een tijdje geleden
een ‘gewone’ kat is geworden..
Het is zo’n bijzonder verhaal dat ik graag 
met jullie wil delen! Het is een lang verhaal…

Griezelgrauw werkte voorheen voor heks Kniezelkol,
toen zij voor een toverdrankje dat ze wilde maken
3 dode muizen nodig had, gooide ze Griezelgrauw
naar buiten. “Ga ze maar gauw voor me vangen”
zei heks Kniezelkol…
Arme Griezelgrauw -het is ijskoud buiten en het is
net begonnen te motregenen. Hij loopt naar het bos en
gaat onder een struik zitten wachten tot
er een muis voorbijkomt.
”Hallo”zegt een
stem achter hem
“Is dit een goede plek
om muizen te vangen?” 
Hij draait zich om
en ziet nog een
zwarte kat
onder de takken zitten. Griezelgrauw vind
haar heel mooi.
”Wie ben jij?” vraagt hij
“Ik heb je nooit eerder
in ‘t bos gezien”
”Ik ben Minoes zegt
de andere kat.
”Ik woon aan de andere
kant van de heuvel,
Ik wilde wel eens wat
van de omgeving zien, en
een avontuur beleven. Hoe heet jij?” “Griezelgrauw”
zegt de kat van de heks. Minoes snuift minachtend
“Wat is dat nou voor een naam?!” lacht ze
”Een tovernaam” zegt Griezelgrauw
”Ik werk voor een heks, Ik ben het zevende jong
van het zevende jong geboren op Halloween
dus heb ik toverkracht daarom ben ik van Kniezelkol;
Ik wou dat ‘t niet zo was”
“Een heksenkat” zegt Minoes, “Wat spannenend”

“Helemaal niet, het is vreselijk Kniezelkol behandeld
me heel slecht, ze stuurt me in zulk rotweer naar buiten
en laat me half verhongeren, Ik moet slapen
in de tochtigste kamer van dat oude huis.
en ze stinkt ook nog!”

“Arme schat” zegt Minoes” Ik leid een heel saai leven,
Ik slaap de halve dag, krijg te eten uit blik en kliekjes
als ik geluk heb. Soms moet ik naar een dierenarts”
”Dat klinkt geweldig” zucht Griezelgrauw
terwijl hij knabbelt aan een vlo tussen z’n tenen.
”Nou waarom ruilen we dan niet een poosje?”
oppert Minoes
”Kom op, neem eens vakantie. Dan kan ik mijn
avontuur beleven!” Griezelgrauw denkt dat ze
wel stapelgek moet zijn, maar hij stemt meteen in,
en Minoes brengt de dode muizen die ze gevangen
hebben, naar het huis van de heks op de heuvel.
”Dat werd tijd” snauwt Kniezelkol en grijpt de muizen
en smijt ze in de toverketel.
”Je bent dikker geworden. Hoeveel muizen heb je
opgeschrokt voor je deze naar huis bracht,
jij luie, gulzige, waardeloze kat?”
Ze gooit nu alle ingrediënten
in haar gruwelijke heksenbrouwsel. het is
een toverdrank om alle schoolkinderen
ziek te maken.
”Nog 1 ding”zegt Kniezelkol.
Ze grijpt minoes bij
haar nekvel en trekt
haar een snorhaar uit
- PING!
Minoes jammert van de
pijn en springt op de
vensterbank, zwiepend
met haar staart.
Kniezelkol negeert de
boze kat en laat de snorhaar
in de ketel vallen. Het hele
mengsel moet groen en schuimig worden
maar dat gebeurd niet. “Vreemd,”zegt de heks,
terwijl ze haar toverboek erop naslaat.
Het probleem is natuurlijk dat
Minoes een gewone kat is- het vierde jong van een
nest van zes, geboren met Pasen
- dus beslist geen toverkat. Kniezelkol is woedend.
Ze heeft vier uur voor niets gewerkt.
”Griezelgrauw!” krijst ze “Waren dat gewone
muizen of woelmuizen?”
Ze draait zich om en staart naar de zwarte kat.
Dan dringt de waarheid tot haar door.
“Een bedrieger!” schreeuwt ze
“jij bent Griezelgrauw niet!”
Ze grijpt Minoes en gooit haar uit het raam.
”Je hebt geluk dat ik je niet in de ketel heb gegooid!”
schreeuwt ze de arme kat na,
terwijl Minoes de heuvel af rent.
Als Minoes thuiskomt, treft ze Griezelgrauw
tevreden spinnend bij haar baasje op schoot aan.
”O nee, dat is veel te snel!” zegt hij,
“Moet ik nu al terug? Ik heb nog niet gegeten”
”Ik denk niet dat ik een goede avonturier
zou zijn” zegt Minoes “maar je hoeft niet weg, hoor.
Mijn baasjes zeiden pas nog dat ze graag nog
andere kat in huis wilde nemen om mij
gezelschap te houden. nou, ik kies jou!”
Kniezelkol is razend dat Griezelgrauw
haar heeft verlaten. Zonder toverkat werken
haar toverspreuken en drankjes niet meer,
wat het leven van de mensen
om haar heen een stuk aangenamer maakt.
Ze moet zich nu tevreden stellen met mensen
laten schrikken op haar bezem.

De baasjes van Minoes willen Minoes’nieuwe vriendje
graag in huis nemen. En weet je hoe het verder gaat?
Minoes kreeg de volgende herfst
zeven roetzwarte jonkies.
Griezelgrauw kiest de baasjes voor het jongste katje
heel zorgvuldig uit- dat gaat naar een heel aardig
gezin in het dorp.Ze zullen nooit te weten komen
dat ze een toverkat in huis hebben.
En dat is precies hoe Griezelgrauw het wil.
-
Dat is zeker een lang verhaal!
maar leuk om eens te horen, toch?

Het verhaal komt uit het boek “spookverhalen”
geschreven door Caroline Repchuk, Claire Keene ea.

~Aurora~

Het poollicht is een fenomeen dat op hoge
geografische breedtes 's avonds en 's nachts kan worden waargenomen. Als het poollicht zich voordoet zien we
vaak een lichte gloed of is het licht zichtbaar als
bewegende bogen, stralenbundels of gordijnen
van licht en heel zelden is het zelfs vlammend.
Soms staat aan de noordelijke horizon een boog waaruit
de lichtstralen als zoeklichten omhoog schieten.

  Het poollicht hangt samen met uitbarstingen
(protuberansen) op de zon, waarbij grote hoeveelheden
geladen deeltjes het heelal ingeslingerd worden.
Het aardmagnetisch veld zorgt ervoor dat de
deeltjesstroom in de omgeving van de aarde wordt
afgebogen en in de buurt van de noord- en Zuidpool
met verhoogde snelheid de atmosfeer binnendringt.
De van de zon afkomstige deeltjes bevatten veel energie,
die in de bovenste kilometers van de atmosfeer door
botsingen wordt overgedragen op
zuurstof- en stikstofatomen. Die energie komt uiteindelijk
weer vrij en wordt op 80 tot 1000 kilometer hoogte
uitgestraald in de vorm van het kleurrijke poollicht.
Dit werd pas in 1957 ontdekt,
tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar.
 

De kans op poollicht is het grootst in jaren met
grote activiteit op het oppervlak van de zon.
Om de elf jaar maakt de zon zo'n "actieve" periode door
(het laatst in 2000), wat zich uit in een groter
aantal zonnevlekken. Wanneer zo'n zonnevlek
naar de aarde is gericht kunnen de geladen deeltjes
die bij de uitbarsting vrijkomen de aardse atmosfeer
bereiken en poollicht veroorzaken.
Radiozenders op de kortegolf worden enige uren
tevoren ernstig gestoord.
In Nederland wordt jaarlijks op gemiddeld ongeveer
zeven dagen poollicht waargenomen, het vaakst in
jaren met veel zonneactiviteit.
Omdat het verschijnsel in noordelijke richting
wordt waargenomen wordt het ook wel noorderlicht
(aurora borealis) genoemd. Op het zuidelijk halfrond
is het poollicht ook te zien en spreekt men
van zuiderlicht (aurora australis).

De foto’s en tekst zijn te vinden op internet!

~Hommelvleermuis~

Het kleinste zoogdier is een
"Kitti's varkensneusvleermuis" of hommelvleermuis
(Craseonycteris thonglongyai) uit Thailand.
Hij weegt slechts 2 gram en is 29 tot 33 millimeter lang
Hij eet kleine kevers en spinnen. Hij werd pas in 1973
ontdekt, waarschijnlijk omdat hij zo klein is. De vacht van de vleermuis is bruin tot roodachtig grijs
aan de bovenzijde met een blekere onderzijde.
De vleugels zijn donkerder dan de rest van het lichaam
en vrij lang en breed. Hij dankt zijn naam aan de op een varkenssnuit lijkende neus. De oren zijn opvallend groot.
De keel is bij de mannetjes gezwollen.

De varkensneusvleermuis jaagt in de lucht op insecten
als kleine kevertjes en op kleine spinnen.
Een half uur tot vijfenveertig minuten na zonsondergang
komt hij tevoorschijn om te jagen.
Hij vliegt een tweede keer uit vlak voor zonsopgang.
Hij jaagt met echolocatie in open gebieden vlakbij
de toppen van bomen en bamboe. Hij vangt zijn prooi
in de lucht, maar plukt ze ook van bladeren af. 
De vleermuizen verblijven overdag in kleine groepjes
van rond de vijftien dieren in kleine grotten nabij water.
Ze zitten in de warmere delen van de grot, in de bovenkamers. Meestal bevinden ze zich zo ver mogelijk van de ingang af,
waar nog net genoeg ruimte is voor de groep
om niet te dicht op elkaar te zitten.

De Thaise varkensneusvleermuis leeft alleen rondom
het Sai Yok Nationaal Park in Changwat Kanchanaburi,
West-Thailand en in Noord-Myanmar.
Dit park bevindt zich
in een karstgebied en is rijk aan grotten.
Ook groeien hier enorme bamboebossen en droog loofwoud.
Enkele teakplantages bevinden zich in de buurt.
De soort is ernstig bedreigd.
Boskap is zijn grootste bedreiging.

De varkensneusvleermuis werd in 1973 ontdekt
door de Thaise bioloog Kitti Thonglongya,
die enkele exemplaren zond naar zijn Britse collega
John Edward Hill.
Kitti Thonglongya stierf plotseling in februari 1974,
en Hill vernoemde het dier naar hem.

~Potpourri~

Potpourri is een mengsel van gedroogde bladeren, bloemen,
twijgjes, kruiden, wortels en etherische oliën.
Het hele jaar door kunt u in tuinen en bossen planten
te kust en te keur vinden.
Het woord potpourri is afkomstig van het Franse Pot pourri,
dat de naam is voor een Spaanse schotel waarin diverse
ingrediënten zijn verwerkt.
Potpourri's worden al vele eeuwen gebruikt om een prettige
geur te verspreiden. Een potpourri bestaat uit een schaal,
pot of iets dergelijks die gevuld wordt met geurende bestanddelen.
Veel gebruikt worden:

• Bloemblaadjes
• Kruiden
• Schillen van citrusvruchten
• Specerijen     

Om de geur te versterken wordt vaak nog wat etherische olie of een andere geurende olie toegevoegd. Naast deze geurende bestanddelen kan een stof worden toegevoegd die de geur vasthoudt, bijvoorbeeld cellulosekorrels of iriswortel. Tegenwoordig bestaat goedkope
kant-en-klare potpourri vaak uit goedkope geurstoffen en
plantaardig materiaal, al dan niet geverfd.
maar je kunt ze natuurlijk ook zelf maken;

Om zelf potpourri te maken, kunt u de ingrediënten best op een droge dag gaan zoeken. Droog het plantaardige materiaal
op een plat oppervlak of hangend in netjes op een donkere,
warme, goed geventileerde plaats.

~In de lente en in de zomer zijn allerlei aromatische kruiden te vinden: tijm, salie, pepermunt, rozemarijn, kamille, verbena, marjolein, lavendel en melisse zijn soorten die in veel tuinen groeien.

~De herfst brengt een kleurrijke mengeling van bladeren, twijgjes, zaden, bessen en appels van dennen en dergelijke.
Die vormen een prachtige decoratie voor de feestdagen, zeker wanneer er houtachtige etherische oliën aan worden toegevoegd.

~In de winter kunt u op zoek naar eucalyptus, jeneverbessen, laurier, rozemarijn en dennennaalden.

~Voor de keuken gebruikt u vruchtenschillen in verschillende kleuren (ze kunnen in de magnetron worden gedroogd).
Met etherische citrusoliën erbij krijgt u een pittig, fruitig aroma.

 
Rozen, moederkruid, goudsbloemen en fresia's zijn enkele van de honderden soorten bloemen die gedroogd kunnen worden om als kleurige tafeldecoratie te dienen.
Voeg er etherische oliën van bloemen aan toe.

Als u te weinig planten hebt, heeft de reformwinkel of supermarkt allerlei kruiden, zaden en soorten bast die u kunt gebruiken.
Leg de gedroogde ingrediënten in een schaal en meng de etherische oliën ergens anders in. Voor een fixeermiddel kunt u uit verschillende etherische oliën kiezen, waaronder vetiver, cederhout, sandelhout, benzoë, mirre en patchoeli.

Voeg de melange aan de gedroogde potpourri toe, meng de ingrediënten zorgvuldig door elkaar en let er daarbij goed op,
dat u geen tere blaadjes of bloemen beschadigt.
Alles moet nu met een dun laagje etherische olie bedekt worden.

Dek het geheel goed af en laat het 5 tot 7 dagen staan.
Zo krijgen de ingrediënten kans om te rijpen. Potpourri kan op allerlei manieren worden gebruikt en is heel leuk om cadeau te geven. Schaaltjes of sierborden met potpourri vormen een prachtige tafeldecoratie, terwijl ze tegelijkertijd een geurig aroma in uw kamers verspreiden. Vul de etherische oliën bij wanneer dat nodig is.

Voor een goede nachtrust vult u kussens met lavendel en droogbloemen. Om motten weg te houden hangt of legt u zakjes gevuld met kruidnagels, cederolie en kruidnagelolie in uw kasten en laden. Geurbollen voor in de auto kunt u vullen met rozemarijn en basilicum (zowel kruiden als olie) als opkikkertje voor de reizigers tijdens een lange rit.

Een andere manier om etherische oliën en potpourri te gebruiken zijn zakjes voor in bad. Vouw de potpourri die u hebt gemaakt in mousseline en bind het bundeltje met een touwtje dicht.
Deze methode is heel geschikt voor een geurig of genezend bad. Maak zakjes uit verschillende stoffen en in verschillende vormen en maten. Ze vormen leuke geschenken voor allerlei gelegenheden.

~Spitsmuisjes en verwanten~

Enkele veelvoorkomende soorten in Europa zijn:
-Alpenspitsmuis
-Bosspitsmuis
-Bergwaterspitsmuis
-Dwergspitsmuis
-Huisspitsmuis
-Tuinspitsmuis
-Veldspitsmuis
-Wimperspitsmuis
-Waterspitsmuis
-Tweekleurige bosspitsmuis
Hieronder bekijk ik een paar van deze soort dichterbij!

------------------------------------------------------------------

Spitsmuizen herken je snel aan hun gekke puntsnuit.
Ze hebben piepkleine oogjes, korte pootjes en een
wollige dichte vacht. Grote ogen hebben ze niet nodig.
Ze leven voor een groot deel onder de grond en zoeken
hun voedsel met hun goede neus. Die steken ze de hele
dag overal in. Met hun lange snorharen voelen
ze precies waar de prooi zit.
Op hun rug zijn de meeste spitsmuizen meestal
bijna zwart. De tweekleurige bosspitsmuis is te
herkennen aan de lichtbruine kleur onder het zwart,
maar de andere spitsmuizen zijn erg moeilijk
uit elkaar te houden.

-----------------------------------------------------------------

De agouta (Solenodon paradoxus) is een groot
spitsmuisachtig dier dat alleen op het Caribische eiland
Hispaniola voorkomt. Het is een naaste verwant van
de andere Solenodon-soort: de almiqui van Cuba.

Agouta's zijn nachtdieren. Met hun lange, beweeglijke
snuit zoeken ze in de bodem naar kleine dieren.
Net als spitsmuizen verlammen ze hun prooi
met een giftige beet.

-----------------------------------------------------------

Tenrec (Op de foto zie je mijn eigen kleine tenrec)
Meer info over mijn Tenrec vind je hier...

Ze lijken op een kruising van een egel en een spitsmuis.
Dit is de meest algemene soort die net als de
overige 24 soorten uitsluitend op Madagaskar voorkomt.

De gewone tenrec heeft een erg kort staartje.
Hij zoekt 's nachts met zijn lange snuit tussen strooisel
naar insectenlarven en andere meestal ongewervelde dieren. Overdag slaapt hij in een verborgen
nest van gras en bladeren.
Als hij belaagd wordt, zet hij zijn stekelige nekharen
op en bijt schreeuwend om zich heen.

------------------------------------------------------------

De familie der Olifantspitsmuizen of Springspitsmuizen (Macroscelididae) werden tot voor kort nog gerekend
tot de Insecteneters, maar op genetische gronden
zijn zij ingedeeld bij de Afrotheria.
Zij zijn aanzienlijk groter dan echte spitsmuizen en
kunnen een lengte bereiken van 30 cm.
exclusief de lange geschubde staart.
De naam olifantspitsmuizen is gegeven vanwege
de lange snuit met de neusgaten aan het eind,
zoals het geval is bij de slurf van een olifant.

De uiterst beweeglijke snuit van de Olifantspitsmuis
wordt gebruikt  bij het snuffelen in de bladerafval
naar sprinkhanen, mieren en termieten. De ogen en oren
zijn eveneens veel groter dan dan die van de
insectivoren. Een ander typisch kenmerk zijn de
lange achterpoten, waarom de familie ook wel
Springspitsmuizen wordt genoemd.
De Olifantspringmuizen springen niet,
zoals de kangoeroes, met alleen de achterpoten,
maar met alle vier de poten, zoals sommige muizen
doen als ze worden achtervolgd, met hun staart omhoog
gehouden. Er zijn ongeveer 18 soorten Olifantspitsmuizen,
die zijn verspreid over geheel Afrika.
Ze verschillen van elkaar in afmetingen, kleur en snuitlengte.

-------------------------------------------------------------
 
De waterspitsmuis is een fors gebouwde spitsmuis
(kop-romplengte 70-105 mm, gewicht 9-25 g en
staartlengte 45-77 mm) met een donkere tot zwarte
bovenzijde en een witte buikzijde.
Achter de oren is vaak
een witte vlek te vinden. Regelmatig worden
volledig zwarte (melanistische) exemplaren aangetroffen.
Aan de onderzijde van de staart bevindt zich
een rij stijve borstelharen. De waterspitsmuis heeft,
net zoals de beide bosspitsmuizen
en de dwergspitsmuis, roodgekleurde tandpunten.

-------------------------------------------------------------

De wimperspitsmuis is tussen de 35 en 52 mm lang,
met een staart van circa 24 tot 30 mm.
Wimperspitsmuizen zijn daarmee een van de kleinste
zoogdieren ter wereld. Het gewicht bedraagt slechts
1,5 tot 2,5 gram. De kleur is zwart tot rossig grijsbruin
op de rug en dofgrijs om de buik.
Het dier heeft grote oren en opvallend kleine achterpoten.
Hij dankt zijn naam aan de lange haren,
"wimpers", die verspreid over zijn lichaam
(vooral staart en snuit) staan.

-------------------------------------------------------------

~Witte vlinder~

Een witte vlinder
speelt en danst
rond mijn vinger.
Roerloos stil
zit hij dan
op mijn hand.
en nu ik hem pakken wil
begint alweer
die zotte floddervlinder
dan hier
dan daar
één momentje maar
al die bloemen
te bekeuren.
Geuren
geuren
bloemen geuren.
~Katelijne van der Hallen~

~Twickel~

   Vlakbij het Twentse stadje Delden ligt het
kasteel Twickel temidden van een prachtig
landgoed van 4000 hectare.
Het afwisselende landschap bestaat uit zacht
glooiende akkers en weilanden, bossen en
eeuwenoude eiken, heidevelden en vennen.
Daartussen slingeren zich beken en houtwallen.
Op het landgoed bevinden zich zo'n
honderdvijftig boerderijen, herkenbaar
aan zwart-witte luiken, en andere gebouwen
als de watertoren en de houtzagerij.
Cultuur en natuur gaan op Twickel harmonieus samen.
De zorg voor dit alles berust bij de Stichting Twickel. Het kasteel wordt omringd door tuinen
die in hun variatie de tuinhistorie sinds de
renaissance tot heden tonen. U vindt er een
uitgestrekt park in Engelse landschapsstijl met
spiegelvijvers, een wildbaan met een roedel damherten
en tal van bijzondere plantensoorten zoals de Siberische irissen die in juni tegelijk bloeien met de vele rododendrons.

Naast het kasteel ligt een 'formele tuin' in de
Franse neo-barokstijl met een aantal beelden
in Jugendstil. De hierin gelegen oranjerie (1833)
dient als winterverblijf voor tropische en subtropische
planten waaronder eeuwenoude sinaasappelbomen.
De collectie citrusbomen maakt vanwege zijn genetische
waarde deel uit van de Nationale Plantencollectie.

Aan deze Franse tuin
grenst de 'rotstuin'.
Deze Victoriaanse tuin is
een ontwerp van de
laatste eigenaresse
van Twickel, baronesse van Heeckeren van Wassenaer.
Zij plantte daar bijzondere planten, vooral een- en tweejarigen.

Nalatenschap van barones
van Twickel
De laatste vrouwe van Twickel, Marie Amelie Mechteld Agnes, gravin van Aldenburg Bentinck, barones van Twickel, overleed in september 1975 op het kasteel van Twickel te Delden.
Sinds het overlijden in 1936 van haar man, Dr. Rodolphe Frédéric baron van Heeckeren van Wassenaer, bewoonde ze kasteel Twickel in haar eentje, want het echtpaar had geen kinderen.
Er was uiteraard wel personeel op kasteel Twickel. In april 1953 richtte de barones een stichting op, waarin ze het landgoed en het kasteel onderbracht, om het op die manier te bewaren voor de gemeenschap. Bij haar overlijden bleek, dat de barones onder meer bepaald had dat kasteel Twickel in de toekomst bewoond moest blijven.
Graaf Christian zu Castell Rüdenhausen
Een neef van de laatste vrouwe van Twickel, Graaf Christian zu Castell Rüdenhausen, werkte bij een Nederlandse bank in Nederland en voelde er wel voor om kasteel Twickel te gaan bewonen.Kasteel Twickel wordt dus bewoond en is
daarom niet te bezichtigen.
Wel worden van tijd tot tijd
het park en de tuinen voor het publiek
ter bezichtiging opengesteld.

meer info hierover te vinden op
www.twickel.nl

Kaart  van Hartmeyer (1794) 
Na de kunstmatige aanleg van de baroktuinen kreeg
men behoefte aan wandelen in de echte natuur,
die in parken werd nagebootst.
De landschapsstijl is in Engeland ontwikkeld.
Veel parken en buitens die we heden ten dagen zien,
zijn overblijfselen van deze vroegere ontwerpen.Kenmerkend is de romantische aanleg met kronkelende
paden, grillige gevormde vijvers met kunstmatige
opgehoogde heuveltjes.
In de zo ontstane aanleg plaatste men bouwwerken
zoals tempeltjes, ruïnes en kapelletjes ter meditatie.
Op Twickel word een dergelijke aanleg uitgevoerd
in opdracht van Carel George van Wassenaer Obdam.
Op de kaart van Twickel gemaakt door Hartmeyer
is een dergelijke pittoreske aanleg te zien. Don’t forget to Close the gate, please!