Cindy from cindy-stitches-n-stuff
Asked me last week if I wanted to give my homeadress
to her, because she wanted to give me a present!
I sure do like presents, so I did,
and yesterday
I ‘ve got mail from America!
~
Vorige week vroeg Cindy van cindy-stitches-n-stuff
in een mailtje om mijn huisadres, want ze wilde mij
graag een cadeautje sturen,
We hebben elkaar leren kennen door het bloggen
en we hebben al een tijdje mailcontact, en daardoor
bevriend geraakt, we kennen elkaar dus niet persoonlijk!
Zij woont in Amerika en ikke hier…
en gisteren heb ik het cadeautje per post ontvangen!
I received this most incredibly wonderful gift
made by my friend Cindy,
Even though we have never met,
we have become friends through the magic of blogging.
~
Ik was helemaal verbaasd
Kijk eens wat een prachtig cadeau ik gekregen heb,
gemaakt door haar zelf, met zelfs een geweldig mooie kaart
erbij die helemaal met stof en kant geplakt is!
Wat een mooi geschenk, dank je wel lieve Cindy!
Isn’t this a wonderfull card she wrote!
and what a gorgious gift, I will treasure them always!
~
7 opmerkingen:
What a beautiful gift. Blogging brings so many people together and so many wonderful friendships too!
bunny hugs,
shell
That is so lovely - what a beautiful present.
A wonderful present for a lover of animals like you Anna!!
Hallo ,
wat is dat toch leuk he dat er vriendschap door het bloggen kan ontstaan ...........
Prachtig kado heb je van Cindy gekregen , ik vind het helemaal bij je passen .
Fijne dag nog
groetjes Gea
I opened you blog this morning and I screamed. There's my gift. I have a tear in my throat and a smile on my face for the whole day.
It looks so perfect on your blog. I'm so happy it's there.
Have a great day.
your american friend forever
cindy@stitches
@ Cindy
Forever and ever and a day!!!
Hé dat is nog eens een bijzonder cadeautje. Tjemig en dan helemaal uit Amerika. Weet je dat vind ik nu zo leuk aan dat bloggen al die leuke contacten en bijzonder gaven die mensen hebben. Wat moet het leven toch verrekte saai zijn geweest toen de computer zijn intrede nog niet had gedaan. Wat was de wereld toen klein. Op zo'n moment sta je daar weer even bij stil. Eigenlijk is door de computer niets meer onbereikbaar. Wanneer ik aan een boek schrijf, google ik honderdduizend keer om iets op te zoeken. Juist die details maken een verhaal in mijn ogen ook zoveel beter. Maar vroeger hadden schrijvers dit niet tot hun beschikking. Snap je nou dat er dan toch heel mooie boeken zijn verschenen. Ik verwonder me soms hoe schrijvers dan toch aan hun informatie kwamen. Ik denk dat men dan veel langer over een boek schreef, want je moest naar de bibliotheek of een of andere encyclopedie raadplegen. Toen ik begon met schrijven heb ik dat nog wel meegemaakt, zat ik bij de dokter keurig op mijn beurt te wachten om te vragen wat een lichaam eigenlijk doet en reageert als het gaat verdrinken. En omdat ik er toch zat, een heel lijstje medisch om mijn hoofdfiguur uiteindelijk op een waardige wijze dood te laten gaan. Nou, ja mijn huisarts zal wel gedacht hebben, gek mens, maar ik heb doodleuk aantekeningen zitten maken. Scheelde me toch een hoop gezoek, als ik het al ergens gevonden zou hebben. Want zoek van die gekke vragen maar eens op in een encyclopedie. Hi, hi, waar je door een cadeutje uit Amerika al niet op kan komen.
Lieve groet, Marja
Een reactie posten