~Dikkie de das~

Kennen jullie mijn vriendje Dikkie de Das?

Hij is een Europese das (Meles meles) en een
zwaargebouwde middelgroot roofdier,
behorend tot de familie
der marterachtigen (Mustelidae). 
Dikkie leeft in een hol, een burcht genaamd,
die al vele generaties meegaat.

Dikkie heeft een herkenbare vachttekening.
De bovenzijde is grijs van kleur,
de onderzijde en poten zijn zwart.
De kop, haren op de oren en de staartpunt zijn wit.
Er lopen twee brede evenwijdige strepen over beide
zijden van de kop, van de snuit via de ogen
naar de oren en het achterhoofd.

Dikkie heeft zich aangepast aan het leven
in de gangen van de burcht.
Hij heeft een wigvormig lichaam, met een vrij kleine kop
en een lange snuit. Ook heeft hij korte,
stevige poten en een korte staart.
Maar pas op voor z’n klauwen hoor! want die zijn scherp!!!

DIkkie eet voornamelijk regenwormen en insectenlarven
en plantaardig voedsel als vruchten, hazelnoten,
knollen,  frambozen, kersen, pruimen, granen,
klaver en gras. maar hij ook lust hij graag; slakken,
amfibieën (kikkers) en
kleine zoogdieren zoals konijnen, muizen, woelmuizen,
mollen, op de grond broedende vogels
en hun eieren, aas en zelfs egels, wespen en bijennesten.
DIkkie is meer carnivoor in de lente en
meer herbivoor in de herfst.
En in Nederland leven ca 4500 dassen in het wild, maar
Je komt ze niet zo gauw tegen, omdat ze nachtactief zijn.. Burchten gaan soms generaties lang mee en worden
continu uitgebreid. Sommige burchten zijn zelfs al
enkele honderden jaren in gebruik. Ze worden over
het algemeen gegraven in
struiken, heggen en houtwallen.
De burcht heeft drie tot tien ingangen, die 10 tot
20 meter van elkaar verwijderd liggen.

De gangen leiden naar verscheidene kamers.
Kamers worden bekleed met plantaardig materiaal,
zoals varens, bladeren en droog gras.
Het nestmateriaal wordt tussen de kin
en de voorpoten geklemd achterwaarts
de gangen ingebracht.
Dikkie is trouwens ook heel netjes opgevoed hoor!
Hij doet buiten z’n hol z’n behoeften in ‘n ondiepe,
onbedekte put, die ze Latrines noemen,
waarvan de meeste aan de territoriumgrenzen liggen,
en om op die manier zijn territorium te markeren. Dikkie heeft ons vandaag tijdens de rondleiding
heel wat nieuwtjes verteld,
maar nu wil hij graag weer met rust gelaten worden
Hij wil nog wel even in z’n luie stoel een
verhaaltje lezen en dan gauw weer gaan slapen,
dus laten we hem nu maar!
Dag Dikkie, welterusten en tot de volgende keer!!!