~Adderwortel!

Adderwortel (Persicaria bistorta)
is a herbaceous flowering plant found
throughout Europe.

In Northern England the plant was used to make
a bitter pudding in Lent from a combination of the
plant's leaves, oatmeal, egg and other herbs.
It is the principal ingredient of dock pudding or
Easter-Ledge Pudding. The root of Bistort can be used
to produce an astringent that was used in medicine.

Plants bloom late spring into mid summer, producing
tall stems ending in single terminal racemes that are
club-like spikes of pink-rose colored flowers.
The racemes are about 2 cm thick and 5–9 cm long and
end 1 meter tall,upright growing stems.
Plants grow in moist soils and under dry conditions
go dormant, losing their foliage until adequate
moisture exists again.
This species is grown as an ornamental garden plant,
especially the form 'Superba' which has larger,
more showy flowers.
Typically alpine plants growing from short, thick
rhizomes that branch. The foliage is normally basal
with a few smaller leaves produced near the lower
end of the flowering stems.
The leaves are oblong-ovate or triangular-ovate in
shape and narrow at the base.
The petioles are broadly winged.

Bij het geslacht duizendknoop zijn de duidelijk aanwezige
knopen op de stengels heel opvallend.
De vele soorten komen uit Europa. Ook in ons land kun
je hem langs veenriviertjes nog in het wild tegenkomen,
maar hij begint zeldzaam te worden.
Sommige soorten zijn door hun kruipende groeiwijze
goed te gebruiken als een onkruiddrukkende bodembedekker, terwijl andere soorten soms worden gezien als het
onkruid zelf omdat ze enorm kunnen woekeren.
Maar er zijn ook soorten met een meer opgaande
groeiwijze zonder al te grote uitbreidingsdrang.
Persicaria bistorta heeft een opgaande groeiwijze en
de mooi gevormde bloeiaren piepen met hun lange
stelen een eind boven het blad uit.
Al met al kunnen ze tijdens de bloei van mei tot augustus,
een hoogte bereiken van bijna een meter. 

  Het is een mooie borderplant, ook voor langs een vijver of waterloopje. Deze soort is woekerend, maar toch vrij
gemakkelijk onder controle te houden.

Reeds in de 15e eeuw werd de plant gebruikt in de
geneeskunde. Het kruid was al eerder beschreven maar
dan onder andere namen. De plant werd voornamelijk
gebruikt als wondkruid of als bloedstelpend middel.
Door de vorm van de wortel kon het volgens de
signatuurleer (niet-wetenschappelijke theorie)
toegepast worden bij slangenbeten en ander gif.
Een oude naam voor het kruid was dan ook Serpentaria.
Het is nog steeds één van de beste samentrekkende
kruiden. In het verleden werd de plant veel als
groente gegeten, met name de spruiten en het jonge blad.
Ze werd ook gebruikt bij het leerlooien.