~Augustus op de heide~

We dwalen vandaag, over de bloeiende heide.
De zon schroeit de aarde niet meer zoals in de
midzomer, de nachten zijn wat koeler en zelfs is er op
sommige ochtenden al een gevecht gaande met de nevel.

Die sluipt in de nacht uit de sloten en behangt de
spinnenwebben met piepkleine druppels.
De eerste zonnestralen van de dag geven daarom
de struikheide niet alleen haar purperen gloed terug,
maar maken ook enorme spinnenwebben zichtbaar.
Het is werkelijk verbluffend wat er aan spinnen
tussen de bloeiende heidestruikjes leeft.
.
Wat die daar te zoeken hebben?
Kom maar eens mee!

Dan gaan we naar de bloeiende Calluna vulgaris,
de heidestruik. Van begin Augustus tot eind September
eist die de aandacht van de wandelaar op.

Het is stil boven de vlakte.
Heel ver weg mekkert een schaap!
Verder lijkt de heide uitgestorven.

Dat is maar schijn. Blijf even staan en luister!
Om ons heen klinkt een onafgebroken gezoem.
Dat wordt veroorzaakt door miljoenen bijen, vliegjes
en hommels die worden aangetrokken door de zoete geur
van de nectar die in ritsen kleine bloempjes
van de struikheide op hen wacht.

 
Voor die spinnen is er dus heel wat te halen.
Dag en nacht gaat insectenbezoek aan de bloeiende heide
door en dag en nacht zijn die spinnen dan ook paraat!

Al dat insectenbezoek aan de bloeiende heide heeft
natuurlijk tot doel, zaadjes te vormen.
Die voegen zich dan later bij de enorme aantallen,
die al onder de struikjes op de bodem liggen.
Ontkiemen doen ze voorlopig niet.
Heidezaad is een lichtkiemer.
Pas als de oude heide verdwijnt krijgen die zaadjes
kans om tot plantjes uit te groeien.

Op dát moment wachten ze geduldig!
Eventueel 30 tot 40 jaar zolang behoudt
heidezaad zijn kiemkracht…

Overgenomen uit het boek van
Harry Wonink;
”12 maanden wandelen”